زمانی که در هر حوزه‌ی مهارتی کاری را شروع میکنی، یکی از بهترین روش‌های برای پیشرفت، پیدا کردن و دنبال کردن کسی است که پیش از تو در آن مسیر قدم گذاشته و هم اکنون به سطح بالاتری از تبحر رسیده. گفتگو هم از این قضیه مستثنا نیست: اگر میخواهی خوب گفتگو کنی، یک راهش شنیدن گفتگوهای خوب است. البته که سبک و سیاق هر فردی با دیگری متفاوت است، ولی در این بین هستند افرادی که به چنان جایگاهی میرسند که شنیدن و دنبال کردن آنها حکم پیروی از اصول را دارد.
مارک منسون در یکی از مقالاتش گفته برو همون کاری رو که دوست داری انجام بده، سعی کن به بهترین نحو انجامش بدی و ازش لذت ببری؛ مطمئن باش در نهایت یه جوری از همون کار میتونی کسب درآمد هم بکنی.
الان که داشتم یه ویدئو راجع به ماری کوندو رو نگاه میکردم یاد همین حرف افتادم. در یه قسمت از ویدئو گوینده به بچگی‌های ماری اشاره میکنه. گویا در دوران مدرسه ماری قفسه کتاب‌ها رو مرتب میکرده و آرزوش بوده (حالا اینطور که گوینده میگه) مرتب‌کننده رسمی فقسه‌های کتاب بشه.
در پست قبل شروع کردم به معرفی برنامه‌سازانی که کارهاشون به نظر من جذاب و خلاقانه است. این نوشته بخش دوم از این مجموعه نوشتار است.
بیل مار در دنیای رسانه‌های جریان اصلی شخص بی‌نظیری است. در دورانی که هر شبکه یا دائما در حال تبلیغ ارزش‌های لیبرالی دست چپ و یا دفاع کورکورانه از ارزش‌های دست راستی است، بیل مار بی‌رحمانه به هر دو سمت میتازد.
برنامه «ریل تایم ویت بیل مار» که از شبکه اچ‌پی‌او پخش میشود، با چهار میلیون بیننده جزو یکی از پرمخاطب‌ترین برنامه‌های سیاسی روز آمریکاست.
یکی از چالش‌های از هنگام شروع رادیو دال این بود که پادکست مصاحبه‌ای فارسی به صورت کلی خیلی یافت نمیشه. برای همین متاسفانه جایی وجود نداره که یکی مثل من بتونه با گوش دادن بهش ظرایف گفتگویی دلچسب رو از توش بیرون بکشه و تمرین کنه. حالا پادکست به کنار، حتی برنامه‌های تلویزیونی هم با اون چیزی که من یه مصاحبه شنیدنی (و در بعضی موارد قابل تحمل) می‌دونم بسیار فاصله دارند.
