از زمانی که به صورتی تصادفی با بو برنهام به واسطه آهنگ نیمکره راست و چپ آشنا شدم، با شیفتگی تمام کارهایش را دنبال کرده‌ام. از دیدن اجراهایش لذت میبرم، چون حداقل از نگاه من، نظاره‌گر ظهور و بروز نبوغ بر روی صحنه هستم.
بو برنهام فرزند یوتیوب است؛ یوتیوب در دورانی که هنوز اینچنین با خزئبلات پاستیلی، تجاری‌سازی نشده بود و فضایی بود برای شنیده شدن حرف‌های تازه و سرک کشیدن به دنیای درونی آدم‌ها.
نمیدانم چرا و چطور، تنها میدانم این اتفاق فقط یک بار افتاده؛ اینکه چهار نفر از بهترین و خلاق‌ترین کمدین‌های حال حاضر دنیا کنار هم جمع شوند و راجع به طنز با هم صحبت کنند.
مرزهای اخلاقی کجا هستند؟ چرا باید یا نباید از واژه‌ی خاصی استفاده کرد؟ جک‌هایی با خنده‌های مفتکی ارزش تعریف کردن دارند یا نه؟ و چندین چند موضوع دیگر، به همراه مقدار زیادی خنده و شوخی.
در پست قبل شروع کردم به معرفی برنامه‌سازانی که کارهاشون به نظر من جذاب و خلاقانه است. این نوشته بخش دوم از این مجموعه نوشتار است.
بیل مار در دنیای رسانه‌های جریان اصلی شخص بی‌نظیری است. در دورانی که هر شبکه یا دائما در حال تبلیغ ارزش‌های لیبرالی دست چپ و یا دفاع کورکورانه از ارزش‌های دست راستی است، بیل مار بی‌رحمانه به هر دو سمت میتازد.
برنامه «ریل تایم ویت بیل مار» که از شبکه اچ‌پی‌او پخش میشود، با چهار میلیون بیننده جزو یکی از پرمخاطب‌ترین برنامه‌های سیاسی روز آمریکاست.
