در درون بو برنهام

از زمانی که به صورتی تصادفی با بو برنهام به واسطه آهنگ نیمکره راست و چپ آشنا شدم، با شیفتگی تمام کارهایش را دنبال کرده‌ام. از دیدن اجراهایش لذت میبرم، چون حداقل از نگاه من، نظاره‌گر ظهور و بروز نبوغ بر روی صحنه هستم.

بو برنهام فرزند یوتیوب است؛ یوتیوب در دورانی که هنوز اینچنین با خزئبلات پاستیلی، تجاری‌سازی نشده بود و فضایی بود برای شنیده شدن حرف‌های تازه و سرک کشیدن به دنیای درونی آدم‌ها. مسلما خود بو هم فکر نمیکرد با آپلود کردن چند ویدئوی ساده که در آنها پیانو میزند و دغدغه‌هایش را با زبانی آهنگین میسراید، به جایی برسد که امروز پس انتشار یک ویدئو در کمتر از یک هفته بیش از هشت میلیون بازدید بگیرد… آن هم در حالی که آخرین ویدئوی منتشره شده‌اش برای چهار سال پیش بود.

بو برنهام کمدی را به نحوی اجرا میکند که تا پیش از آن برای من تعریف نشده بود. قبل از هر چیز بر خلاف بسیاری از کمدین‌ها، از نسل اینترنت است و از آن به عنوان اتفاق عجیبی که برایش ناشناخته و عجیب است حرف نمیزند، بلکه آن را بخشی غیرقابل تفکیک از زندگی و هویت خود میداند.

از سمت دیگر نه گفتار و نه اجرایش شبیه به هیچ چیز که تا قبل از آن دیده بودم نبود. اکثر اجراهایش تئاتری است موزیکال در فضایی که مخاطب را در دل خود فرو میبلعد. طنزش در جهتی مخالف از جریان اصلی که نگاه به بیرون و اتفاقات و داستان‌های اطراف دارد، متمرکز بر خود است و به چالش و کشمکش‌های درونی می‌پردازد.

خودش را جدی نمیگیرد و در پس هر جمله‌ی «عمیق» پتک انتقاد را با زبان طنز بر سر خود و مخاطب میکوبد. جک‌هایش سرشار از شیطنت‌های ریز و درشتی است که باعث میشود هر جمله همچون معمای کوچکی باشد که نیازمند رمزگشایی است.

در کنار همه‌ی اینها توانایی بی‌نظیری در صحنه‌سازی دارد. توصیف این مهارت در کلام بسیار دشوار است. فقط ویدئوی Can’t Handle this را مشاهده کنید تا متوجه شوید که وی چطور استادانه با نورپردازی و صداپردازی یک اتمسفر خیره‌کننده و گیرا ایجاد میکند.

اجراهای بو، به رغم آنکه برچسب کمدی را دارد در اکثر مواقع بر اساس موضوعات نه چندان کمیک است. ترس، تنهایی، حماقت. بخشی از هنر بو در این است که مخاطب را در این فضا و تئاتر یک نفره غرق میکند و سپس در ضرباتی پی در پی خودبینی‌های خود و مخاطب را عیان کرده و به چالش میکشد.

ترس، تنهایی و حماقت بن‌مایه‌های اصلی کمدی بو برنهام است.

اما دلیل گفتن از بو برنهام و ستایش کارهایش، شاهکار جدیدی است که وی خلق کرده و امروز موفق به دیدنش شدم: Inside

اینساید تجربه‌ی است از یک سفر تک نفره. سفری که یک سال به طول انجامید و درجا زدن در همان جایی بود که شروع شده بود. این فیلم عصاره‌ای است از تمام دردها و در هم شکستگی‌های ناشی از انزوای دوران کرونا. نمایشی از فروپاشی کمیک یک انسان.

این اثر توسط بو کارگردانی، ویرایش، نوشته و اجرا شده. یک نمایش بی‌نظیر تک‌نفره.